25 Temmuz 2012 Çarşamba

Paulo Coelho - Kazanan Yalnızdır



şimdi beni avcunun içine aldın ya, kim olursan ol,
her şey boşa gidecek bir şey eksik kalırsa,
açıkça uyarıyorum seni daha fazla üstüme gelmeden,
o sandığın kişi değilim ben, bambaşka biriyim.
kim benim yolumdan yürümeye kalkar ki?
kim talip olur ki benim dostluk ve sevgime?
yol kuşkulu, sonuç belirsiz, yok edici belki de.
terk etmen gerekecek başka ne varsa, yalnız ben
umacağım senin biricik ölçütün olmayı,
çıraklık dönemin bile uzun ve zorlu geçecek o zaman,
vazgeçmen gerekecek tüm bir yaşam biçiminden
ve çevrendeki yaşamlara uyumundan,
o yüzden bırak beni başın daha fazla belaya girmeden,
çek elini omzumdan,
beni yere bırak ve kendi yoluna git.


Walt Whitman, Çimen Yaprakları.


Okumadım henüz kitabı, ilk sayfası yetti ama sevmem için. Okumadığım için kazanan yalnız mıdır gerçekten, bilemiyorum. Şimdilik kazananın yalnızlığından, onu kaybeden olarak görüyorum. Okuyunca ne derim, onu da bilemem. Okumak üç kez geçmişti, dört oldu bununla, farkındayım. 


Yazamadım epeydir. Bunun onlarca nedeni var... 
Kazançlarım var, kayıplarım (yenilgilerim) var. Ama güzel her şey, iyiyim.

1 Temmuz 2012 Pazar

yaz günü tüm bloglar sıkıcı.

günler öyle hızlı, acımasız ilerliyor; ben öyle yorgun ve şaşkınım, bloglar yazın öyle can sıkıcı ki benim de şuraya iki kelime yazmak gelmiyor içimden. 


İçimi daraltan herkese, azıcık silkinip kendinize gelin diye. Sezen söylesin.